"Dejarse llevar suena demasiado bien, jugar al azar, nunca saber dónde puedes terminar... o empezar..." Vetusta Morla
jueves, 11 de febrero de 2010
Carnota
Onte volvemos despois de moito tempo a Carnota. E deixamos alí un anaquiño de nós, outra vez... Soplaba o nordés con forza, olía a mar, a iodo, a frescura... as estrelas brilaban coma faroles no ceo... E sonaron as gaitas, o tambor, as pandeiretas, as voces, a fala da Costa da Morte... esquecímos os nervios, as clases por preparar, o paro...
Hoxe tivemos que volver á realidade. Pero con ese cheiro no nariz e na mente non foi difícil. Nunha semana volvemos. Faráseme larga....!
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
e si, voltamos á dirty old town non moi seguros de se deberiamos regresar, ou non, ao lugar no que fomos felices.
ResponderEliminarLa mitificación de ciertos lugares no se olvida jamás....lo digo por experiencia...jeje
ResponderEliminarNon sei,non sei....ó final ides acabar na costa da morte
ResponderEliminarvaste aburrirrrrrr
ResponderEliminar